De stem van de Herfst

Blaadjes kraken onder m'n voeten en dwarrelen voor me op m'n pad. Ik bevind me ten midden van de stille overgang en transformatie van moeder natuur. Levenssappen uit de bomen trekken zich diep in hun wortels terug, weg van het licht, diep en warm de aarde in. Reikende takken buigen naar me en fluisteren me bemoedigend toe: Het is tijd om los te laten.

Verstilling met rollende tranen

Misschien voel je, net als ik, deze energie van de herfst ook stromen in jou. Het is sneller donker met koudere grauwe luchten, onze (innerlijke) kachels staan weer aan en er is een grotere behoefte aan cocoonen op de bank, waarbij het dekentje en een flinke kop warme thee, wat mij betreft, niet mag ontbreken. Er is meer verstilling, soms gevuld met rollende verwerkings tranen.

De natuur geeft ons zacht doch helder een prachtige spiegel voor: We mogen naar binnen keren. Onze nodige rust pakken, ademruimte bieden aan ons lichaam, tijd voor verwerking, alles mag even een tandje lager. Hoe voelt die spiegel voor jou om in te kijken? Om even 'niets' te doen?

Voor mij is dit afgelopen periode een enorme uitdaging geweest. Ik bruiste van de ideeën voor m'n werk, er kropen dagelijks liedjes, programma's, oefeningen en dromen uit m'n pen en tegelijkertijd hield ik (onmogelijk) veel ballen omhoog om alles op privé gebied ook draaiende te houden terwijl m'n lichaam snakte naar dat 'even niets', het liefst in de vorm van een heerlijke diepe winterslaap... Ik hoorde haar wel, maar gaf haar geen stem.

Laat je raken door de stem van de Herfst

Tsja, je zult vast herkennen dat het niet altijd even makkelijk is om goed de tijd & ruimte te vinden voor rust binnen al onze dagelijkse verantwoordelijkheden en drukte. Er wordt veel van ons gevraagd. Maar laat je binnenin die drukte zo nu dan maar eens gewoon raken door de stem van de Herfst. Al zijn het een paar ogenblikken of enkele mini pasjes terug, je lichaam zal je dankbaar zijn. Met die zogenaamde stilstand schep je juist ruimte voor vooruitgang. Net als de bomen mogen we ons letterlijk opladen voor een nieuw begin. Loslatend de leegte in zodat je ruimte schept voor nieuwe ideeën, dromen, creaties en levensenergie.

Een ommetje, een zucht, een bladzijde

De kunst zit hem in het klein houden. Want de valkuil ligt op de loer dat we onszelf juist weer overvragen in ons verlangen naar rust en zelf zorg, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt ;)

Kijk alleen maar eens naar buiten en zie de Herfst. Hoor haar. Voel haar. Ze is er iedere dag dus er zijn in de komende periode vast wel ergens momentjes dat je het even in je door kan laten werken. Zodra je haar ziet, hoort, denkt, voelt; geef er direct gehoor aan, al zijn het slechts enkele seconden!

Maak dan maar eens een heerlijke diepe zucht, zet die extra lekkere kop thee, rek je lichaam met aandacht uit, trek je wandelschoenen aan en maak een klein ommetje, gooi even met wat bladeren, stap in dat warme bad, staar uit het raam of plan dat dagje Sauna maar gewoon in. En lees daar dan ook maar dat fijne boek, al is het slechts een bladzijde. Het mag. Echt hoor. Lekker toestaan.

Ik staar nu ook maar weer eens lekker 'nietsend' voor me uit, m'n uitzicht op een steeds kaler wordend bos. De takken knikken. Gelukkig.

Ze zijn het helemaal met deze blog eens.

ॐ